تحلیل فاصله عبور زمانی در تقاطع های با کنترل ایست دو طرفه (مطالعه موردی: شهر رشت)

بسیاری از تقاطع های شهری دارای کنترل ایست دوطرفه هستند. ظرفیت این تقاطع ها به عواملی مانند تعداد خط، عرض خط، شیب مسیر، نوع و درصد وسایل نقلیه و غیره بستگی دارد. یکی از رایج ترین روش های تعیین ظرفیت در تقاطع های بدون چراغ، محاسبه فاصله عبور بحرانی است. در این پژوهش ضمن کوشش برای بومی سازی داده ها و نتایج ، تاثیر وجود سرعت گیر در محل تقاطع و نیز تاثیر شرایط بارانی بر فاصله زمانی بحرانی بررسی گردید. در این پژوهش با انتخاب 3 تقاطع با کنترل ایست دوطرفه ( دوخطه با سرعت گیر در چهار مسیر ورودی در شریانی فرعی، دوخطه بدون سرعت گیر در شریانی فرعی و دوخطه با سرعت گیر در شریانی اصلی)، داده ها به صورت فیلم برداری برداشت و سپس مقادیر سرفاصله در شرایط آب وهوای معمولی (اوج صبح، اوج ظهر و اوج عصر) و شرایط آب وهوای بارانی (عصر) تعیین شد. نتایج حاصل از تحلیل های آماری نشان داد مقادیر سرفاصله زمانی در شرایط وجود سرعت گیر با 95 درصد اطمینان با سرفاصله زمانی بدون سرعت گیر اختلاف معنی داری دارد. سرفاصله زمانی در شرایط آب وهوای معمولی با شرایط باران با 95 درصد اطمینان اختلاف معنی داری دارد. حرکت فاصله زمانی عبور گردش به چپ در هر تقاطع با حرکت مستقیم وحرکت واگرد با اطمینان 95 درصد دارای اختلاف معنی داری می باشد. همچنین مقادیر سرفاصله زمانی بحرانی به دست آمده از روش گرینشیلدز بزرگتر از مقادیر به دست آمده از روش راف است.